اضطراب

اضطراب بخشی از غریزه بقای ماست. وقتی با یک وضعیت تهدید آمیز روبرو می شویم ، مغز و بدن ما با تحریک به حالت ایمنی پاسخ می دهند. آدرنالین ما شروع به پمپاژ می کند و به ما کمک می کند تا برای فرار از خطر آماده شویم. با این حال برخی از افراد، از جمله کودکان، سریعتر یا شدیدتر نسبت به موقعیت هایی که تهدیدآمیز هستند واکنش نشان می دهند، یا کنترل احساس اضطراب در آنها دشوارتر است. همچنین برخی از کودکان، دنیا را ترسناک تر و خطرناک تر از دیگران می دانند.

تشخیص اضطراب و درمان آن در کودکان و نوجوانان بسیار مهم است، چون شخصیت آنان طی دوره‌های کودکی و نوجوانی شکل میگیرد. بسیاری از کودکان زمانی که در شرایط جدیدی قرار میگیرند، دچار ضطراب می‌شوند و واکنش‌های متعددی از خود بروز می‌دهند (لکنت‌زبان، آویزان شدن به پدر و مادر، خجالتی شدن، جویدن ناخن و ....).

همه انسان ها در مواجهه با موقعیت های جدید، دچار نوعی اضطراب می شوند اما خودشان را به مرور با آن تطبیق می دهند. زمانی این مساله خطرناک و مساله ساز می شود که عملکرد کلی فرد به خطر بیفتد. سطح طبیعی اضطراب تا زمانی است که مسائل رشدی، عاطفی و اجتماعی کودک به خطر نیفتد. در کل اضطراب در کودک، زمانی مهم است که کودک نتواند خودش را با موقعیت جدید تطبیق کرده و سازگار کند، اضطراب ادامه دار باشد و عملکرد طبیعی مختل شود.

علل اضطراب

- اختلال در ترکیبات شیمیایی مغز

- ژنتیک

- تغییرات بزرگ در زندگی و خانواده و بی ثباتی والدین

- فشارهای خانواده، جامعه و سیستم آموزشی

- استرس ناشی از تغییرات جسمی و بلوغ

- کم بودن اعتماد به نفس و عزت نفس

- تاثیر منفی رسانه های اجتماعی

- انتظارات زیاد و غیر واقع بینانه والدین

راه‌های پیشگیری و درمان اضطراب

- درمان های روان شناختی مثل: رفتار درمانی، درمان شناختی رفتاری

- تمرینات ذهن آگاهی یا توجه آگاهی

- استفاده از تکنیک های مدیریت اضطراب

- درمان دارویی

- تمرین تنفس عمیق و آرام

- آرام سازی عضلانی( ریلکس)

- اصلاح سبک زندگی و فرزند پروری

- استفاده از رﮊیم غذایی سالم

- فعالیت بدنی به‌طور منظم

- افزایش اعتماد به‌نفس

- اجتماعی بـودن و پرهیـز ازگوشه‌نشینی

-  استفاده از حمایت اجتماعی

- شناسایی موارد و شرایط تنش‌زا

- خندیدن

- ابراز هیجان و نوشتن آن بر روی کاغذ

 

تکالیف درسی

 

تاثیرات مثبت آموزشی مشق شب شامل به یاد سپاری بهتر دانش واقعی و تثبیت آن، افزایش درک

مطالب، تشکیل مفاهیم و مهارت های پردازش اطلاعات و غنی سازی برنامه های درسی است.

 

چرا بچه ها از مشق شب متنفر هستند؟

یکی از مهمترین دلایلی که منجر به تنفر بچه ها از تکلیف شب می شود باورهای منفی است که جامعه و والدین نسبت به این موضوع ایجاد کرده اند. از دلایل دیگر، عدم شناخت والدین از فرزندان خود در خصوص الگوهای و سبک های یادگیری، توان جسمی و خستگی، عدم برقراری روابط عاطفی مناسب، نداشتن قاطعیت، عدم شناخت نیازهای فرزند خود، نداشتن اطلاعات در مورد چگونگی همراهی با فرزند در انجام تکلیف و ... موجب می شود بچه ها پس از شروع سال تحصیلی تصویر منفی نسبت به تکالیف درسی در منزل در آنان ایجاد شود.

بهترین روشها برای ترغیب انجام تکالیف مدرسه

*زمان مشخصی برای انجام تکالیف درسی اختصاص دهید.
*برنامه ریزی روزانه و هفتگی برای انجام تکالیف به همراه کودک انجام شود.
*از انجام دادن تکالیف درسی فرزند خود خودداری کنید.
*فرزندان برای انجام تکالیف درسی باید دارای محیط آرامی باشند.
*میز تحریر فرزندتان را به آنچه برای انجام تکالیف نیاز دارد تجهیز کنید.
*نظارت بر حسن انجام تکلیف را داشته باشید.
*کمک کردن هنگام عصبانیت ممنوع.
*تشویق بیش از اندازه ممنوع.
*دادن مسئولیت کامل به فرزندان برای انجام تکالیف درسی.
*بگذارید خطا کند و اشتباه بنویسد. کودکان در سنین دبستان با آزمون و خطا بهتر یاد می گیرند.
*هر کودک ویزگبهای منحصر به فردی دارد، پس هیچگاه فرزندتان را با کودک دیگری مقایسه نکنید.
*حساسیت نشان ندهید، در این صورت کودک با ننوشتن تکالیف از شما انتقام می گیرد.
*به سبک نوشتن و انجام تکلیفش احترام بگذارید
*استفاده از واژه "نمی توانم" توسط کودکان، در بیشتر اوقات یعنی توجه می خواهم.
*با معلم و مدرسه فرزندتان برای انجام امورات درسی هماهنگی کامل داشته باشید.
*هیچگاه فراموش نکنید که رابطه عاطفی بین شما و فرزندتان مهم تر از تکلیف است.
*با روش های ایجاد انگیزه برای انجام تکالیف درسی آشنا شوید.
*بگذارید فرزندتان با عواقب طبیعی عدم انجام تکالیف مواجه شود.

بی احترامی کردن  نوجوانان1

 

 

همه نوجوانان بی ادب و بی احترام نیستند، اما گستاخی قسمت مشترک رشد و نمو نوجوانان است و به عنوان بخشی از پروسه رشد طبیعی اتفاق می افتد

دلایل بی احترامی و بی ادبی فرزندان

* مواقعی پیش می آید که ایده ها و نظراتی کاملا مخالف با شما داشته باشد.
*به کاری که انجام می دهد علاقه مند است و احساس می کند با حضور شما به فضای وی تعرض شده است.
*به دلیل نوع رشد مغز نوجوان و مکانیسم فعالیت مغز وی در این دوره از رشد، گاهی اوقات می تواند منجر به حساسیت بیش از حد شده و به نوبه خود به بدخلقی یا بی ادبی منجر شود.
*رفتار بی احترامی ممکن است نشانه این باشد که فرزند شما بخصوص، احساس استرس یا نگرانی می کند.
*نوجوانان بی احترامی می کنند زیرا فکر می کنند ممکن است راهی برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران باشد یا اینکه تحت تاثیر الگوی دوستان و گروه همسن قرار گرفته اند.

 

اقدامات عملی برای اصلاح بی احترامی و بی ادبی فرزندان

*وقتی بی احترامی می کنند با آنها درگیر نشوید.
*در صورت تداوم بی ادبی عواقبی برای آن وضع کنید.
*رفتار مناسب را آموزش دهید: برای تغییر رفتار به آنان فرصت دهید. ( یک تا دو هقته  )
*بیان مشکل را بیاموزید: به فرزندتان کمک کنید تا آنچه را که باعث ناراحتی او شده را بیان کند.
*محترمانه رفتار کنید و رفتار محترمانه را تشویق کنید
*همه چیز را شخصی سازی نکنید یا واکنش بیش از حد نشان ندهید.
*الگوی بی احترامی نباشید و خودتان به دیگران بد دهانی نکنید.
*وقتی فرزندتان برای احقاق حق خود بی احترامی می کند، طرف فرزند خود را نگیرید.
*فراموش نکنید که به رفتار خوب آنها توجه کنید.
*احترام را مطالبه نکنید: نباید این جمله گفته شود: " من پدر و مادر شما هستم و شما باید به من احترام بگذارید! "
*تلاش برای جلب توجه را نادیده بگیرید: نوجوان شما می تواند شما را درگیر مشاجره کند، مدت طولانی تری باعث شود، انجام خواسته شما به تعویق بیافتد .
*تسلیم نشوید: دلیل دیگر صحبت نوجوانان این است که فکر می کنند می توانند والدین را وادار به تغییر عقیده کنند. هر کاری می کنید، تسلیم نشوید.
*باهم به حل مسئله بپردازید: از این فرصت به عنوان راهی برای آموزش مهارت های حل مسئله استفاده کنید.

 

کمک به استقلال کودکان

 

کودکانی که به استقلال نرسیده اند، برای خوشبختی خود به دیگران وابسته هستند، زیرا هیچ گونه مالکیتی در

زندگی خود نداشته و مسئولیت کمی نسبت به افکار، عواطف و اعمال خود دارند.

استقلال در سنین شش تا دوازده سالگی

کودک در سنین شش تا دوازده سالگی به دلیل تسلط بر برخی توانمندی های خود به استنباط و شناخت جدیدی از خود در زمینه اجتماعی، شخصیتی و متعلقات می رسد. بدین ترتیب در این سنین می خواهد از خود منیتی بروز داده و ابراز وجود می کند. میل دارند خودشان را به عنوان شخصیتی مستقل ابراز کنند. والدین باید در چنین حالتی کودک را کاملا درک کنند و از راه منطق و استدلال وارد شوند. اعتماد به نفس آنها از طریق فرصت ها برای امتحان چیزهای جدید در یک محیط امن و حمایتی با تقویت مثبت برای موفقیت و راهکارهایی برای حمایت از هرگونه شکست در طول راه، افزایش می یابد.

تکنیک هایی جهت کمک به استقلال کودکان

*به فرزندان خود اجازه دهید تا متناسب سن و توانمندیهای خود انتخاب هایی داشته باشند و برای انتخابهای آنان ارزش قائل شوید.
*یادتان باشد قبل از اینکه از آنها بخواهید مسئولیتهای جدیدی را بپذیرند، برای آموزش مهارتهای جدید وقت بگذارید. هنگام آموزش به فرزندتان، ممکن است لازم باشد که کار را در چند مرحله تقسیم کنید، نحوه انجام کارها را نشان دهید و سپس با آنها مرور کنید. بعضی اوقات رسم تصویر یا نوشتن مراحل می تواند مفید باشد.
*در شروع برنامه استقلال،گاهی نیاز دارند به آنها یادآوری کنیم تا به تسلط برسند.گاهی ممکن است برای رسیدن به عادت روتین آنها را تشویق کنیم و برای آنان یاداوری های چالش برانگیز داشته باشیم.
*استفاده از جداول برنامه ریزی روزانه و هفتگی با ثبت نوشتاری و در معرض دید قرار دادن آن و تشویق آنان به یادداشت برداری نکات مهم و ضروری؛ کودکان را به سمت استقلال و مسئولیت پذیری سوق میدهد.
*در مسیر استقلال فرزندتان به او اعتماد کرده و به وی اجازه آزمون و خطا بدهید و زمانی که واقعا به کمک نیاز دارد، مداخله کنید تا اعتماد به نفس لازم را کسب کند.
*به کودکان اجازه دهید عواقب اعمال خود را تجربه کنند و به خصوص از مداخله در عواقب تعیین شده توسط بزرگسال دیگر، جلوگیری کنید. به عنوان مثال، اگر معلم تشخیص داده است که کودک شما به دلیل کار ناقص باید از تعطیلات بگذرد، سعی نکنید کودک خود را از عواقب بی مسئولیتی نجات دهید.
*با کودک خود یک برنامه اضطراری تنظیم کنید. بحث کنید که در صورت آتش سوزی، زلزله، بیماری و یا وقتی در مدرسه یا اردو زخمی می شوند، چه کاری باید انجام دهند. با تأیید ایده های خوب و حتی یادداشت برداری علاقه نشان دهید. از آنها بخواهید در تهیه برنامه ای که همه می توانند از آن استفاده کنند به خانواده کمک کنند.
*به فرزندتان اجازه دهید مراقبت از حیوان خانگی (تغذیه، جابجایی، سرگرم کردن، نظافت قفس) و رسیدگی به گیاهان آپارتمانی را به عهده بگیرد.